Het
mooiste
van de week
April 2022
Door: Asha Braaksma, gezinscoach bij 10 voor Toekomst
9'ens en 10'en
Afspraak met mezelf. Iedere week ga ik een artikel schrijven over het mooiste wat ik in mijn werk als gezinscoach heb gedaan in de afgelopen week. Deze eerste keer loop ik al vast. Niet omdat ik hard moet nadenken om iets moois te vinden, maar er is gewoon teveel. Ik heb een mooie verdiepingstraining gehad met collega’s van het hele land (het mag weer) in mijn mooie Amsterdam Noord. Een cliënt heeft me 9’ens en 10’en gegeven voor mijn hulpverlening het afgelopen jaar. Het mooiste compliment wat ze me vertelde was: ”Ik was hard aan het schoonmaken vanmorgen om alles aan de kant te brengen omdat jij kwam, en toen bedacht ik me ‘Het is Asha, die veroordeelt mij helemaal niet hierop'”. Heerlijk om zo met een cliënt terug te kijken op het afgelopen jaar en dat je elkaar zo goed hebt leren kennen.
Toch kies ik voor een ander moment. Deze week had ik met 2 collega’s van de naschoolse dagbehandeling afgesproken om een sessie te organiseren waar een vader met zijn 2 zoons spelletjes en voetbal zou doen. Een vader waarvan we dachten dat hij misschien niet weet hoe de aansluiting te zoeken of hoe een spelletje te spelen. En de kinderen die zo erg de aansluiting van hun vader nodig hebben. De mentoren van de Klaproos en Viooltje waar de kinderen heen gaan zouden in het spel meedoen. Ik zou filmen en dit later met vader bespreken. Deze vader komt bij alles wat ik voorstel, komt naar iedere afspraak. Als gezin zoveel meegemaakt. Soms vergeet je dan de heling van spelletjes samen doen. Als gezinscoach is het mijn taak dit te zien, en ouders te helpen dit (weer) op te pakken. Ze bewust maken en ze over de drempel te helpen.
”..na een onwennig begin zag ik vader fanatiek worden.”
Iets samen organiseren gaat natuurlijk altijd ergens mis. In ons geval was dit corona, en een accu die er mee ophield. Bijna, bijna ging het feest niet door. Maar, enigszins aangepast, gingen we ervoor. Voor kinderen is het altijd leuk als je filmt, het mooie is dat ze het al binnen 10 seconden vergeten zijn dat je daar staat. En na een onwennig begin zag ik vader fanatiek worden. Tijdens het proces zie je een voor een de kinderen om vader heen staan en zie je ze elkaar aanmoedigen. Met uiterste concentratie namen ze risico’s om de toren verder te bouwen. Af en toe ging het een beetje fout met wie komt na wie maar dat weerhield niemand van de lol. Er zit ook een mooie symbolische waarde aan Jenga. Jenga is een stevige toren, als gezin, en soms gebeuren en dingen in je gezin die een gat creëren, waardoor de fundering wankel wordt. Maar samen kun je de toren weer sterk en stevig maken als je doorgaat.
En dan het voetballen samen. Dit begon zoals gewoonlijk met vader die de kinderen filmt. Maar zodra de teams waren gemaakt, zag je samenwerking tussen vader en zijn zoons. Ondanks de pijnlijke voet volgens de jongens, deed hij fanatiek mee. Het is voor mij interessant om te zien hoe de samenwerking met de jongens gaat en hoe zij op hem en op elkaar reageren. Ik kan dit weer meenemen in de behandeling. Zonder de samenwerking met de collega’s van de NDB was dit nooit zo gelukt. Hopelijk hebben we de drempel om spontaan een spelletje te doen verlaagd. We zagen vader in ieder geval foto’s maken van het Jenga-spel. En ik hielp hem nog herinneren dat de jongens dit ook regelmatig thuis spelen.
Vragen over werken bij Jeugd & Gezin Amsterdam?
Cindy Peter